ในปัจจบัน กุ้งมังกรถือเป็นของฟุ่มเฟือย แต่เคยมีช่วงเวลาหนึ่งที่กุ้งมังกรไม่ว่าจะเขตร้อนหรือที่อื่นๆ มักถูกมองข้ามไป ย้อนกลับไปในสมัยอาณานิคมของอเมริกา กุ้งมังกรมีจำนวนมากจนถูกซัดขึ้นฝั่ง ทำให้ผู้ตั้งถิ่นฐานในยุคแรกๆ นำไปเลี้ยงนักโทษ คนรับใช้ และแม้แต่ประทั่งทำเป็นอาหารสัตว์ กุ้งมังกรในอดีตอยู่ในฐานะ อาหารของคนจน พวกมันมีก้าม มีหนวดยาวเป็นหนามและกระดองที่แหลมคมเพื่อใช้ป้องกันตัว
นอกจากนี้ยังมีนิสัยแปลกประหลาดในการอพยพเป็นแถวยาวข้ามพื้นมหาสมุทร นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่ากุ้งมังกรอาจใช้สนามแม่เหล็กของโลกในการนำทาง ซึ่งทำหน้าที่เหมือนเข็มทิศที่มีชีวิต ซึ่งยังเป็นสิ่งที่นักวิจัยยังคงไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ สิ่งที่ทำให้กุ้งมังกร (Panulirus ornatus) โดดเด่นยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ รูปลักษณ์ที่โดดเด่นสะดุดตา
เปลือกสีน้ำเงินและเขียวสดใสที่ปกคลุมไปด้วยลวดลายที่ซับซ้อนสวยงาม กุ้งมังกรไม่ขุดรู แต่ซ่อนตัวอยู่ตามแนวปะการังและโขดหิน ซึ่งต่างจากกุ้งมังกรสายพันธุ์อื่นๆ นอกจากนี้ กุ้งมังกรยังเป็นกุ้งที่เติบโตเร็ว โดยสามารถโตเต็มที่ได้ภายในเวลาเพียง 18 เดือน กุ้งมังกรเขตร้อนซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกมองว่าเป็นอาหารที่จับได้ทั่วไป กลับกลายเป็นอาหารอันโอชะที่ได้รับความนิยมในปัจจุบัน แต่การอพยพ การเติบโตอย่างรวดเร็ว และความสามารถในการดึงดูดของมันยังคงสร้างคำถามให้กับนักวิทยาศาสตร์มากกว่าคำตอบ
